Japońska architektura

Japońska architektura to unikalne połączenie estetyki, funkcjonalności i harmonii z naturą. Tradycyjne budynki, takie jak świątynie buddyjskie, chramy shintō oraz zamki samurajskie, charakteryzują się lekką konstrukcją drewnianą, otwartymi przestrzeniami i przesuwanymi panelami fusuma. W okresie Heian (794-1185) rozwijała się architektura pałacowa, której przykładem jest Pałac Cesarski w Kioto. W okresie Edo popularne stały się domy mieszkalne machiya oraz herbaciane pawilony sukiya. Współczesna architektura japońska łączy tradycyjne formy z nowoczesnymi materiałami i technologiami, czego przykładem są projekty Tadao Ando, Kengo Kumy czy Kenzo Tange. Minimalistyczne podejście, duże przeszklenia i zastosowanie naturalnych materiałów sprawiają, że nowoczesne budynki w Japonii są zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne. Architektura Japonii, zarówno ta dawna, jak i współczesna, jest wyrazem głębokiego szacunku dla natury i otaczającego krajobrazu.